Een aanval in de nacht

Een clusterhoofdpijnaanval heb ik hier al eens eerder beschreven. In deze post beschrijf ik hoe het is om ‘s nachts een aanval van clusterhoofdpijn te krijgen. De pijn is zo intens dat je wakker wordt door zo’n aanval. Dat dat geen prettige ervaring is, zullen jullie al wel begrepen hebben uit de rest van mijn blog

Leuke dromen worden minder leuk

De dag is weer voorbij, ik heb mijn pilletjes genomen en ga slapen. Redelijk snel val ik ook daadwerkelijk in slaap en begin te dromen. Alles is rustig, alles is kalm, maar plots voel ik iets in mijn hoofd. Nog in de droom heb ik een lichte hoofdpijn aan de rechterkant van mijn hoofd. Op dat moment weet ik nog niet wat er op til is. Ik ben tenslotte nog aan het slapen. Toch wel raar dat ik in mijn droom echt iets fysiek voel. Ik ben nu op het punt gekomen dat ik officiëel hoofdpijn heb in een droom. En dan gebeurt het…

Een hete priem

Het gebeurt maar al te vaak. In mijn droom zie ik een roodhete priem op mij afkomen. Ik blijf stokstijf staan, ik kan ook niet anders. Bewegen lukt mij niet en net voordat de priem door mijn oog naar binnen gaat, word ik wakker. De eerste seconden kan ik maar beter koesteren, want dat zijn de seconden waar ik nog niet besef wat er gaande is. Die seconden zijn o zo snel voorbij, tja, dat heb je met seconden zeker? En dan besef ik het, ik grijp naar mijn hoofd. Het beest heeft toegeslagen, ik ben volop in een aanval verwikkeld.

Het gevecht

Hoe klein de aanzet van een aanval overdag ook is, ik voel ze altijd opkomen. Vroeger kon ik me dan mentaal voorbereiden op de strijd, tegenwoordig is dat het signaal om mijn neurostimulator (later meer hierover) in gang te zetten. Dat privilege is er niet ‘s nachts. OK, als ik aan het dromen ben, voel ik wel wat hoofdpijn, maar dan besef ik niet wat er gaande is. Wakker worden met clusterhoofdpijn is de ergste foltering die je kan hebben. Geen verwittiging, geen aanzet, gewoon wakker geklopt worden door onmenselijke pijn. Ik kijk naar de klok, het is midden in de nacht en ik weet dat ik ongeveer een uur gekweld ga worden. Ik weet met mezelf geen blijf. Ik stamp met mijn voeten, ik zweet, ik rol van links naar rechts en probeer niet luidop te kermen van de pijn.
Ondertussen heb ik het te warm gekregen om onder de lakens te blijven liggen. Het zweet druipt van mijn armen en aangezicht. Deze hel gaat nog een tijdje duren. Ik sta op uit het bed en begin heen en weer door de kamer te lopen. Af toe loop ik opzettelijk met het hoofd tegen de muur in de hoop de pijn van het clusterbeest te overstemmen.

Plots is het stil

Ik ga weer in mijn bed liggen omdat ik het ondertussen koud gekregen heb en wroet nog een tijdje tussen de lakens. En dan is plots alles stil in mijn hoofd. De pijn is weg alsof die er nooit is geweest. Ik kan weer slapen en wacht angstig op de volgende ontmoeting met het beest in mijn hoofd.

Aanvallen ‘s nachts zijn geen pretje, zelfs met middelen om ze af te breken (imitrex, zuurstof, etc…). Nooit heb je een volledige nachtrust en dat wreekt zicht altijd overdag. De eerste dagen kan je daar nog overheen komen, maar na een week ben je constant doodop. Vooral als er ‘s nachts meer dan één aanval is gebeurd kun je overdag niets anders doen dan slapen tussen de aanvallen door. Aangezien korte dutjes triggers kunnen zijn voor meer aanvallen kom je in een vicieuze cirkel. Ik schrijf nu deze tekst tussen de aanvallen door op één van de weinige momenten waar ik helder kan denken.
Tenslotte wil ik nog eens wijzen op de ‘deel’-knoppen onder ieder bericht. Maak er a.u.b. gebruik van om familie en vrienden op de hoogte te brengen van wat clusterhoofdpijn betekent.