Mijn hoofdpijn verhaal – Deel 2

In deze serie blogposts probeer ik zo goed mogelijk mijn leven met het beest in mijn hoofd te schetsen. Het eerste deel van mijn verhaal kan je hier lezen.

Vervelende hoofdpijn wordt veel vervelender

In deel 1 van deze serie posts vertelde ik over mijn eerste ervaringen met clusterhoofdpijn. Ik beschreef toen de aanvallen als ‘vervelend’. Dat waren ze ook een hele tijd. Meer zelfs, toen ik aan de slag ging bij een software bedrijf en ik dus de hele dag aan een computer doorbracht, kon ik ondanks die vervelende pijn nog redelijk goed blijven verder werken. De aanvallen kwamen toen ook niet zo vaak voor. Zoals gezegd zo’n 3à4 keer per week gedurende 4 weken, en dit alles zo’n 3 keer per jaar.
Maar rond 2006-2007 veranderde er iets. De hoofdpijn was niet langer vervelend, het begon best wel veel pijn te doen. Ook merkte ik dat ze vaker voorkwamen. 4 keer per jaar, 5 weken met telkens om de dag een hoofdpijn aanval tussen 9 en 10. Van 9u15 tot 10u15 om precies te zijn.

Koppig blijven verder werken

Ik wist nog steeds niet wat het was. Ik bleef ook steeds koppig verder werken terwijl de pijn heviger dan ooit was. De redenering was dat als ik mij sterk concentreerde op blokken java code (java is een programmeertaal voor de niet I.T. nerds die deze blog meelezen), ik afgeleid zou zijn van de pijn. Maar dat gebeurde niet. De pijn bleef permanent op het voorplan. Hoe zo’n typische aanval aanvoelde kan je hier lezen.
Een vol uur voelde ik de hevigste pijn die ik kende, na dat uur was het alsof er niets gebeurd was. Ik voelde mij prima en kon weer ongehinderd mijn werkdag verder zetten. Vaak was ik tegen het einde van de dag al vergeten dat ik zo hard had afgezien in de voormiddag. Dat is meteen ook de voornaamste reden waarom ik relatief laat naar de dokter ben gestapt met mijn probleem. Wie gaat er dan ook naar de dokter als je niets mankeert?

Twee keer op één dag

Later in die periode kreeg ik af en toe ‘s avonds last. Meestal zat ik dan met mijn vriendin (nu mijn vrouw) naar TV te kijken. Ik probeerde zo hard mogelijk om niet te laten merken dat er iets mis was, net zoals op het werk, maar vroeg meestal toch een aspirine omdat de hoofdpijn niet te houden was. Wist ik veel dat zo’n aspirine niet opgewassen is tegen clusterhoofdpijn. Ik dacht toen trouwens dat traditionele pijnstillers wel werkten, de hoofdpijn was immers spoorloos verdwenen na een uur. Ik stelde mij geen vragen bij het feit dat die pijn ook verdween zonder pilletjes.
Zo ging dat een tijdje tot ik eindelijk besefte dat er misschien wel iets meer aan de hand was. In maart 2007 was er een week waarin ik dagelijks ‘s morgens en ‘s avonds een aanval te verduren kreeg. Die zaterdag stapte ik bij mijn huisarts binnen. Hierover volgende keer meer…